De herfst als opmars naar vervulling en betekenis
Als je mensen vraagt hoe het met ze gaat, valt het me op dat veel mensen zeggen: " Goed! Druk ..." Herkenbaar? Velen van ons hebben een week vullend programma met werk, gezin, familie, vrienden en huishoudelijke verplichtingen. Maar is onze binnenwereld net zo vervuld en voldaan aan het einde van de week?
Een druk en vol leven kan je nog steeds verveeld, eenzaam of stuurloos doen voelen. Zelfs met een verstandige levensstijl kun je vermoeid zijn en blijven. Maar zolang we ons niet afstemmen op onze binnenwereld en op onze kern, wordt het niet beter. Daar beantwoorden en evalueren we de vragen; Leef ik waarachtig? Waar sta ik elke dag voor op? En als ik later op mijn sterfbed lig, waar wil ik dan op terug kunnen kijken?
De leegte die eigenlijk ruimte geeft voor passie en het moment gebruikt
De leegte die ontstaat als je naar binnen keert en niet opgelost wil worden door feesten en partijen, vrienden en familie en werk dat zich opstapelt, maar wel wil worden aangekeken met een vriendelijk gezicht. Dat is de ruimte die nodig is om stil te worden en te overdenken of je wilt worden zoals je bestaan eruit ziet op dit moment. In dit artikel neem ik je mee aan de hand van de dingen die ik wilde, vreemd vond en toegaf aan het bestaan van anderen om zo in het moment te komen van wat ik belangrijk vond met mijn leven inhoud en betekenis te geven.
Het is bedoeld je een overdenking te geven van de momenten waarop je gewend bent door te gaan, waar je eigenlijk de pas in moet houden en je geweten moet consulteren. Het is al vaker gedaan dat geweten en moraal aan de kant worden geschoven en het gekwetter van buiten de overhand neemt. Niemand kan je vertellen wat je moet doen en zeggen, maar wel kan ik zeggen dat als je luistert naar de binnenkant van jezelf en dan toegeeft aan de stem die jouw kompas is, het leven kleur krijgt en vriendelijk toelacht.
De momenten die pijn deden en rouw veroorzaakten
Ook ik was met anderen en omstandigheden en bezigheden druk. Ik kon er mijn vinger niet opleggen, maar de omstandigheden die bezig waren mijn leven te verknippen tot eenheden die ik niet kon herkennen of lijmen tot een geheel, speelden me parten. Ik wist wel dat het de verkeerde kant op ging, maar wie kon mij vertellen welke richting het anders op moest en of het daarheen dan wel zinvol en waardevol zou zijn?
De mogelijkheid om omstanders te laten genieten
Nog steeds kan ik niet vertellen welke kanten van het bestaan een leven tekenen dat rooskleurig en zingevend is. Wel kan ik aangeven dat de stem van binnen vertelt, dat de leegte en de momenten van onrust, pijn en onzekerheid richting geven in het onderzoek naar jezelf en een leven dat zinvol is. De bedoeling is niet dat je het rooskleurig maakt en gelukkig bent met omstandigheden die het niet zijn. Wel kan ik vertellen dat de lijn van binnen uit komt en aangeeft waar het heen moet en op welke manier je hierheen wilt stappen. Dat sentiment geeft voldoening, waardering voor het zelf en een gast aan omstanders hiervan te genieten en te beleven.
De momenten van onzekerheid geven richting aan het bestaan
Nog steeds kan ik bekennen ongelukkig te zijn met omstandigheden en momenten te kennen van onzekerheid en verdriet. Het is alleen omvattender dan de gevleugelde uitspraak dat het leven geen vreugde kent, zonder de dalen en diepte ook te verkennen. Het betekent dat we verstandig moeten blijven en uit moeten kijken naar de momenten dat we kunnen zijn met onszelf en met anderen op een manier die verbinding, inspiratie en toevoer geeft aan nieuwe handvatten en inzichten. Hierbij hebben we uit te maken wie we willen zijn en waarvoor we hier gekomen zijn.
De vloeibare momenten van vertraging in ons leven
Elke stap en elke week zijn momenten omkeerbaar en kunnen we toegeven aan stilte, reflectie, inzichten en inspiratie. Dat komt niet door met anderen op stap te gaan en te kleur te bekennen aan wat anderen willen. Dat komt ook niet door bij anderen te rade te gaan wat zij willen en belangrijk vinden. Nog steeds is het moment van stilte en vertragen nodig om te omarmen wie we zijn en wat ons binnenste ons wil vertellen. Hiertoe komen we niet in het midden van de dag, en drukte en spanning om ons heen. Maar laten we leven met de gewoonte om dit op te zoeken in onze dagen en weken.
De weg van bedoeling naar betekenis en inhoud
Niet ieder van ons is gemaakt als mens om te zorgen voor anderen, dieren en de goegemeente. Wel is het verstandig om te denken aan manieren die binnen ons verstand en bereik liggen, hoe we de dagen kunnen vullen met inhoud en betekenisgeving. Dat zou niet moeten afhangen van anderen, maar van de mogelijkheden om van betekenis te zijn in het moment waar anderen bij zijn. Ook is het medeplichtig bijdragen aan de goegemeente verstandig om te kunnen vaststellen op welke momenten we van waarde kunnen zijn en hoe we dat kunnen bereiken.
De weg van voortbestaan en ontwikkeling
Wat past en niet past heeft niets te maken met bereik, nummers en hoeveelheid goede dingen die we voor elkaar krijgen. Het heeft zelfs niets te maken met de waarde die anderen hebben voor hetgeen we gedaan hebben. Het verstand geeft aan dat het pas gelukt is als anderen tevreden zijn en er geen ding meer is wat verbeterd kan worden. Maar ik geef aan dat de vrede pas binnenkomt in ons hart als we geleefd hebben met de doelstelling een beter mens te zijn dan we hiervoor konden waarmaken.
De dag des oordeels voorbij
Daarbij bedoel ik niet dat we genoegdoening moeten krijgen van vroom en vreedzaam de dag doorkomen. Het gaat erom dat je van binnen weet, dat je een mens bent dat past op de waarden die mens en dier op deze planeet in ere laten en doen laten ontwikkelen. Wanneer je van mening bent dat dit er niet toe doet en je geen schuld hebt aan de wrede en zielloze ingevingen van mensen, dan is het nodig je eens af te vragen of je op de juiste plek bent beland, Je kan niet voortbestaan zonder het leven van mens en dier te beschermen en te voeden. Je bent daar zelf onderdeel van en levert een bijdrage aan het bestaan door hier te zijn.
Leven met de gedachte dat het prachtig is en waardevol
Mocht je je nog eens afvragen wat je hier te doen hebt, dan kun je een voorbeeld geven aan anderen hoe het is om hier te zijn zonder een plan en intentie in gedachten. Je laat dan zien dat je vredig bent gestorven met de gedachte dat anderen uitmaken wat we zijn en hoe het zal worden. Niks is minder waar natuurlijk. Ik nodig je van harte uit eens met mij mee te denken hoe we ervoor zorgen dat ieder mens een plek heeft voor een bijdrage met een talent en een inzet dat de wereld dient. Op je eigen manier een bestaan leven dat goed werkt voor jou en je omgeving is niets anders dan te beschermen wat van waarde is in een leven dat voort kan bestaan en kan ontwikkelen naar een prachtige plek.
De gedachte om samen met anderen het leven en jouw bijdrage te formuleren
Ik wil je hiertoe uitnodigen en eens te komen nadenken met mij en anderen over wat we hier te doen hebben en wat we bij ons hebben om die inbreng en bijdrage te leveren. Het gaat er niet om dat het één beter is dan het ander, dat de uitvoering helemaal goed moet zijn of dat we met elkaar beraadslagen wat het voor een ieder wezen moet. Het is bedoeld om te onderzoeken, te praten en te proberen om mensen waardig te laten zijn aan zichzelf en aan het leven dat ze voortbrengen. Het is bedoeld om je mee te geven dat we allemaal talent hebben, een bijdrage leveren en de mogelijkheden hebben om het leven voor jezelf en anderen betekenis te geven.
Je kunt je hier aanmelden voor De Kring van Zingevers op het moment dat je tijd en plek hebt om die verstilling te maken en uit te vinden wie je wilt zijn. Laten we de gedachte vasthouden dat we samen verantwoordelijk zijn om die Kring vorm en inhoud te geven op de manier die ons past en voorwaarts brengt. Ik zie ernaar uit je te ontmoeten en verder te denken over dingen die het leven voortbrengen en de moeite waard voor je maken. Meld je hier aan!
